[ قسمتـي از دفـترم ]

ایده ای برا نوشتن ندارم پس،، توی این تست فقط چن تا پارگراف رو میخونین که وقتی داشتم دفترمو ورق میزدم دیدمشون ،، حیفه نبینیدشون :>

من با افراد مختلف آدم متفاوتی هستم. برای یکی آزاردهنده ،، برای یکی با استعداد ،، برای چند نفر هم ساکتم . برای خیلی ها ناشناخته ام و برای این دنیا ساخته نشدم! امـا مـن بـرای مـن کیـستـم؟

"جهان پر از چیزهای بدیهی است که هیچ کس هرگز آنها را مشاهده نمی کند."

"تنها چیزی که شما را خوشحال می کند این است که از آنچه هستید خوشحال باشید، نه با آنچه که مردم فکر می کنند شما هستید."

قبل از اینکه تکه هایی از خودتون رو به کسی بدین، مطمئن شین که به افراد مورد اعتماد اونم اعتماد دارین. مردم معمولا داستان ها را برای خود نگه نمی دارن، آن را بین خود و کسانی که می شناسن نگه می دارن.

«او عطر و درخشش خود را بر من افکند. من هرگز نباید از او فرار می کردم... باید تمام محبتی را که در پشت مکرهای کوچک او نهفته بود، حدس می زدم. گل ها خیلی ناسازگار هستند! اما من خیلی کوچکتر از آن بودم که بدانم چگونه او را دوست داشته باشم...»

می خواهم برایت نامه ای بنویسم و ​​این بار هر آنچه را که قبلاً نمی توانستم به تو بگویم بگویم، اما تو رفته ای و نمی دانم این کاغذ تا زمانی که تو را پیدا نکند می تواند سنگینی نبودنت را تحمل کند یا نه.

شاید تنها پشیمانی من در زندگی به عنوان یک دختر جوان این باشد که فکر می کردم فردایی در دست دارم تا اینکه جراتم را جمع کردم و چیزهایی را که باید می گفتم. فکر می‌کردم آن‌ها هنوز هم مربوط می‌شوند فقط برای اینکه بفهمم من، خودم، روز بعد همان نیستم. اینکه چیزهایی را که در زمان مناسب ناگفته رها می کنید، فقط به عنوان درس های آموخته شده یا پشیمانی بعدا گفته می شود.

"مرا ببخش برای تمام کارهایی که انجام دادم اما بیشتر برای کارهایی که نکردم."

احساس می‌کنم در این وضعیت ثابت زندگی می‌کنم که بیش از حد و کافی نیست. مثل اینکه روزها خیلی سریع و خیلی کند می گذرند و همیشه یا غرق شده ام یا خالی.